.
.
|
|
 |
matična str. |
|
sadržaj |
|
istorija |
|
manastiri |
|
crkve |
|
književnost |
|
izložba |
|
veze |
| |
pošta |
| . | |
|
rumunski |
|
engleski |
Stanovništvo: 712 stanovnika, od čega Srba 622 (87,36%) Administrativni položaj: Selo u okviru opštine Požežena (Pojejena) u Karaš-Severinskoj županiji Geografski položaj: Mesto se nalazi na jugozapadu Rumunije, u području Dunavske klisure, na levoj obali Dunava, dvanaestak km nizvodno od ulaska Dunava u Rumuniju i dvanaestak km uzvodno od pristaništa Stara Moldava, u podnožju planinskog venca Lokve. Kroz naselje protiče takozvana Reka. Veze: Asfaltnim putem Belobreška je povezana sa sedištem opštine, i odatle sa Starom Moldavom i sa Temišvarom. Adresa crkve: 1783 Belobreşca, nr. 155, Judeţul Caraş-Severin, România Hram crkve: Praznik Vaznesenja Gospodnjeg (Spasovdan) Autori ikonostasa: Rezbar Josif Bosiok (Iosif Bosioc) iz Brlišta (Berlişte) i slikar Franc Vajnhepl (Franz Weinhöpl) iz mesta. Tematski sadržaj ikonostasa: U soklu: Povratak bludnoga sina, Anđeo i prorok Zaharija, Žrtva Avramova, Neopalima kupina; na carskim dverima: Blagovesti, na bočnim: Sveti Stefan, odnosno Arhanđeo Mihail; prestone ikone: Sveti Nikola, Bogorodica, Spasitelj, Preteča; praznične: Krštenje, Vaznesenje Hristovo, Silazak Svetoga Duha, Isus kao dečak u hramu, Preobraženje, Rođenje Hristovo; u luku - tematski sklop Raspeća, u podnožju Krsta - Tajna večera, bočno ikone Svetih apostola. Autor zidnog slikarstva: Franc Vajnhepl Drugi poznati umetnici: Iz XVIII veka ostalo je nekoliko pojedinačnih ikona, čiji su autori zograf Grigorije i drugi, neidentifikovani slikari. Kratak istorijat gradnje i obnove: Ubrzo po osnivanju sela na razmeđi XVII i XVIII veka meštani su izgradili i bogomolju, o kojoj je danas i samo predanje prilično nejasno. Tačan podatak o crkvi potiče iz 1757. i pominje drvenu crkvu hrama Vaznesenja Gospodnja, podignutu 1749. godine. Prema opisu od 1785. godine crkva je od pletera, dužine 7 klaftera, širine 2 klaftera, visine takođe 2 klaftera, sa svodom od dasaka i krovom od šindre. Dve godine kasnije zapisano je da je u slabom stanju. Umesto da se pristupi opravkama, na istom je mestu zidana nova crkva od tvrdog materijala - kamena. Radovi su trajali pet ili šest godina, a okončani su 1797. Bila je to tada jedna od najvećih građevina u Dunavskoj klisuri. Uz redovne opravke, pa i neka dograđivanja, o čemu svedoči prisustvo cigle u građevini, a ipak bez suštinskih izmena, belobrešačka crkva je ušla i u XX vek. Godine 1937. uklonjena je zidana oltarska pregrada, postavljena sadašnja i oslikani su svodovi i zidovi. Sadašnje stanje crkvenog objekta: Zgrada je sada u dobrom stanju. Spolja je u obliku lađe, sa lučnom oltarskom apsidom; unutrašnjost nosi odlike poluzemunice: pôd crkve je tridesetak santimetara niži od okolnog terena. Vrata su stara, hrastova, veoma niska. Posebno masivni stubovi i svodovi u pronaosu pridržavaju doksat za hor, a toranj je izgrađen izvan lađe, sa osloncem na zapadnom zidu i četiri spoljna stuba, ispod kojih se obrazuje otvoreno predvorje. Značajne pokretne umetničke vrednosti i kulturno-istorijske znamenitosti: U tornju su smeštena dva zvona. Najstarije bogoslužbene knjige potiču iz XVIII veka. U porti su očuvane dve grobnice: jedna graničarska i jedna sveštenička, obe iz XIX veka. Sveštenik: jerej Sava Borivoj Stanković, rođen u Staroj Moldavi 1975, završio Bogosloviju Svetih Ćirila i Metodija u Prizrenu 1995; rukopoložen je 1997; od tada služi u Belobreški. Ostale crkve u mestu: Nema drugih crkava. |
.
.
|
|