Naziv mesta: Leskovica (zvanični naziv: Lescoviţa)  
   Stanovništvo: (podaci trenutno nepoznati) 
   Administrativni položaj: Selo u okviru opštine Najdaš (Naidăş) u Karaš-Severinskoj županiji 
   Geografski položaj: Mesto leži u Poljadiji, na levoj obali reke Nere, a u podnožju planinskog venca Lokve, 14 km udaljeno od Bazjaša. 
   Veze: Asfaltnim putem Leskovica je povezana sa Najdašem, odakle postoji veza sa Starom Moldavom, Oravicom i Temišvarom. 
   Adresa crkve: 1776 Lescoviţa nr. 236, Judeţul Caraş-Severin, România 
   Hram crkve: Praznik Svetoga proroka Ilije 
   Autori ikonostasa:  (Pregrada je zidana), slikar Mihailo Popović iz Oravice. 
   Tematski sadržaj ikonostasa: na carskim dverima - Blagovesti i Sveti evanđelisti; prestone ikone - Sveti Nikola, Bogorodica, Spasitelj, Preteča; centralna ikona - Vaskrsenje Hristovo, bočno sa obe strane - ikone Svetih apostola; u najvišem registru - centralno Bogorodica, bočno sa obe strane - starozavetni proroci; u luku - tematski sklop Raspeća. 
   Autor zidnog slikarstva: Mihailo Popović 
   Drugi poznati umetnici: Slikar amater Velizar Pavlović iz Temišvara čistio je i osvežavao ikone. 
   Kratak istorijat gradnje i obnove: Postoji tvrdnja da je nekakva crkva daščara sagrađena 1717. godine, o čemu bi mogla da posvedoči i činjenica da su najstarije crkvene knjige upravo sa početka XVIII veka. Ta crkva, ako je i postojala, ili je bila vrlo skromna i slaba, ili je iz drugih razloga brzo dotrajala: u popisima iz 1757. i 1775. godine ne pominje se crkva, nego samo sveštenik, 1787. izričito stoji da parohijske crkve nema, nego se služi u školi, slično i 1789 - da se bogosluženje obavlja u nekoj kući. 
   Po nevelikoj zidanoj površini sadašnja crkva bi mogla biti na temeljima kakve stare, nama nedovoljno poznate; dorade i prerade možda potiču iz 1850. godine, kada je u njoj radio slikar Mihailo Popović, ali i iz kasnijeg vremena: na metalnoj kapiji porte označena je godina 1904, svakako kao vreme preduzimanja većih radova. 
   Opšte nepovoljne prilike tokom i posle Prvog svetskog rata u Leskovici su uvećane lošim saobraćajnim vezama i ne mnogo plodnim zemljištem; uz to su nacionalne trzavice u okviru crkvene opštine dugo veštački podgrevane. Posledica je bila stanje crkve, koje je mesni sveštenik 1938. godine tekstualno označio kao najžalosnije. Novi rat i posebne poratne nevolje uslovile su da se opšta opravka preduzme tek 1960. godine. Pored građevinskih preduzimača, u crkvi je tada radio - izgleda umereno, držeći se postojećih rešenja i crteža - amater Velizar Pavlović. 
   Sadašnje stanje crkvenog objekta: Zgrada je u obliku krsta, sa lučnom oltarskom apsidom; toranj se oslanja na zapadni zid i dva spoljna stuba, obrazujući otvoreno predvorje. Oltarska pregrada je zidana, a njen ikonografski sadržaj podseća na rešenja postojeća u XVIII veku. Carske dveri su jednostavne stolarske, ali je na njima očuvan starodrevni originalni živopis: krupna ikona Blagovesti i pod njom registar četvorice evanđelista. Oslikani su svodovi i zidovi, a ima i dobrih pojedinačnih ikona. Sve je u dobrom stanju. 
   Značajne pokretne umetničke vrednosti i kulturno-istorijske znamenitosti: U tornju su smeštena tri zvona. Crkvene knjige većinom su iz XVIII i XIX veka. 
   U crkvenoj porti podignuta je mermerna piramida sa imenima meštana žrtava Prvoga svetskog rata. 
   Pored hramovne slave meštani obeležavaju kao zavetinu praznik Svetih ]irila i Metodija. 
   Godine 1880. u Leskovici je rođen dr Radenko Stojković, lekar, član Zemaljske vlade u Zagrebu (1919), profesor na Medicinskom fakultetu u Zagrebu (1921), senator i ministar prosvete u vladi Jugoslavije (1933), jedan od namesnika maloletnog kralja Petra II (od 1934). 
   Sveštenik: protonamesnik Milivoj Dobrić, rođen u Velikom Semiklušu 1933, završio Agronomski fakultet u Klužu 1965. i radio kao agronom, zatim Bogoslovski fakultet Rumunske pravoslavne crkve u Sibinju 1975; rukopoložen je 1976; služio je u Požeženi 1976-1980, od tada služi u Leskovici. 
   Ostale crkve u mestu: Nema drugih crkava. 
 
 

Autor: Stevan BUGARSKI