Adresa crkve: Temišvar (Mehala) - 1900 Timişoara, str. Bărăgan Nr. 36, Judeţul Timiş, România; tel. (056) 146 457 
   Hram crkve: Praznik Prenosa moštiju Svetoga Nikole (Letnji Sveti Nikola) 
   Autori ikonostasa: Rezbar neidentifikovan, slikar Sava Petrović iz Temišvara, pozlatar Emanuil Antonović iz Temišvara. 
   Tematski sadržaj ikonostasa: u soklu - Sveti Nikola izbavlja Agrikovog sina, Susret Marije i Jelisavete, Kušanje Hrista u pustinji, Usekovanje; na carskim dverima - Blagovesti, na bočnim - Arhanđeli Mihail, odnosno Rafail; iznad bočnih dveri - Susret Avrama sa Melhisedekom, odnosno Čudo umnožavanja hlebova; prestone ikone - Sveti Nikola, Bogorodica, Spasitelj, Preteča; praznične ikone - Rođenje, Krštenje, Vaznesenje Hristovo, Silazak Svetoga Duha, Sretenje, Ulazak u Jerusalim, Blagovesti, Vaskrsenje, Preobraženje Hristovo, Uspenje, Vavedenje, Rođenje Bogorodičino; centralna ikona - Tajna večera; sledeći registar - ikone Svetih apostola; u luku - tematski skop Raspeća, bočno sa obe strane - starozavetni proroci. Ikonostas se rezbom i ikonama pruža i preko pevničkih prostora, završavajući se tek na Bogorodičinom, odnosno arhijerejskom prestolu.  
   Autor zidnog slikarstva: Neidentifikovan 
   Drugi poznati umetnici: Aleksa Svilengaćin, Sava Marjanović, autori pojedinačnih ikona. 
   Kratak istorijat gradnje i obnove: Mehala, sada kvart, a do 1910. godine samostalna opština ukraj Temišvara, stara je možda koliko i sam grad; njeno stanovništvo činili su povrtari, zanatlije, trgovci, nadničari, sluge i ostali društveni slojevi koji prate razvoj gradova. Zavođenje zasebnih protokola matičnog stanja 1744. godine verovatno označava osnivanjecrkvene opštine. Crkva je građena od 1786, kada su počeli kopati temelje, do 1793, kada je obavljeno osvećenje. Unutrašnjost je dorađena 1819, kada je Georg Liblajtner izradio novu stolariju, a Sava Petrović slikao ikonostas. Ne zna se kada je izvedeno zidno slikarstvo. 
Crkva je stradala u događajima 1848-1849. godine, kada je maxarska vojska, opsedajući Grad, mehalsku crkvu pretvorila u štalu i oduzela joj svih pet zvona. Opravke su usledele 1854, zatim 1879. i više puta kasnije, ali uglavnom spoljašnje. 
   Sadašnje stanje crkvenog objekta: Usled redovnih spoljašnjih opravki i redovnog održavanja zgrada je u dobrom stanju. Zadržala je prvobitni spoljni oblik lađe sa lučnom oltarskom apsidom, u unutrašnjosti ima blago nagovešteni oblik krsta, zasvođena je pečenom ciglom. Zidno slikarstvo je toliko oštećeno, da se pojedine scene jedva razaznaju, te zahteva hitnu restauraciju. 
   Značajne pokretne umetničke vrednosti i kulturno-istorijske znamenitosti: U tornju je smešteno 5 zvona i satni mehanizam. Najstarije crkvene knjige potiču iz XVIII veka. 
   U starini je bilo grobova u porti i u crkvi; sačuvana je samo jedna nadgrobna ploča na soleji. 
   Na crkvenom svodu postoji kružno oštećenje za koje predanje tvrdi da potiče iz 1848. godine. 
   Godine 1910. u Temišvaru (Mehali) je rođen Dejan Kostić, potonji arhijerej Srpske pravoslavne crkve Visarion; rukopoložen je za vikarnog episkopa topličkog 1947, ustoličen za episkopa banatskog 1951; na toj dužnosti je ostao do smrti 1979. godine. 
   Sveštenik: protojerej stavrofor Vladimir Marković, rođen u Radimni 1938, završio Srpku pravoslavnu bogosloviju u Temišvaru 1959. i Bogoslovski fakultet u Sibiuu 1969; rukopoložen je 1960; služio je u Radimni 1961-1972, kao činovnik pri Eparhijskoj kancelariji u Temišvaru 1972-1978; od tada je arhijerejski zamenik u Temišvaru i opslužuje parohiju u Mehali. 
 

  Autor: Stevan BUGARSKI