Теорија на интерфејсот (книга, инфо)

Од Википедија, слободна енциклопедија,
Creative Commons 3.0 Unported и GFDL

Автор

Олег Јекниќ

Дизајн на корица

Борут Вилд

Држава

Србија

Јазик

српски јaзик

Жанр

Теорија на медиумите, комуникологија, филозофија

Вид дело

научна студија

Издавач

Центар за медиуми и комуникација, Факултет за медиуми и комуникациi, Белград

Датум на издавање

2014.

Вид на корица

броширано

Број на страници

253

ISBN

978-86-87107-15-1

Теорија на интерфејсот (срп.: Теорија интерфејса) е книга на српскиот теоретичар на медиуми, историчар на филмот и режисер Олег Јекниќ објавена во 2014 година.[1]

Книгата ги разгледува прашањата кои се актуелни во современата теорија на медиуми: што е интерфејс и која му је улогата во комуникацијата; што е медиум; каква е разликата помеѓу медиумот и интерфејсот, и во каков однос се наоѓаат тие. Во неа е даден историско-аналитички преглед на концептот на интерфејсот, од античките мислители до модерните филозофи и теоретичари, како што се Имануел Кант, Анри Бергсон, Морис Мерло-Понти, Маршал Маклуан, Џејмс Гибсон, Лев Манович, Марк Хансен и други.

Во книгата Јекниќ ја дал и својата оригинална теорија на интерфејсот и медиумите воопшто, реконцептуализирајќи го Маклуановиот став за мноштвото медиуми — со сопствен заклучок за еден медиум и мноштвото интерфејси.

Издавач на монографијата е Центарот за медиуми и комуникации при Факултетот за медиуми и комуникации на Универзитетот „Сингидунум“ во Белград. Рецензенти на изданието се професорите Миодраг Шуваковиќ и Новица Милиќ. Графички книгата ја обликувал Борут Вилд.

Книгата настанала врз основа на докторската дисертација „Општа теорија на медиумите заснована на теоријата и функцијата на интерфејсот во интерактивната комуникација“ одбранета во 2009 година во Белград.[2]

Содржина на книгата

· Предговор

· Вовед

· Теориски рамки

o Основни поими

§ Субјект и објект

§ Медиум

§ Интерфејс

· Интерфејсен модел на комуникација

o Гибсоновата теорија на директна перцепција

o Интерфејсен модел на комуникација

o Интерфејсен модел во телекомуникациите

o Интерфејсен модел и Маклуановата теорија на медиуми

· Телото како интерфејс

· „Топологија“ на субјективитетот

o Имануел Кант – Телото како епистемолошка граница

o Морис Мерло-Понти – Феноменолошко тело

o Анри Бергсон – Афективно тело

o Марк Хансен – Телото во кôдот

· Современи теории на интерфејсот

o Перцепцијата како интерфејс

o Знакот како интерфејс

o Кôдот како интерфејс

o Фантазијата како интерфејс

o „Интерфејс на интерфејсот“

· Заклучок

Додатоци: Цртежи и табели, Литература, Индекс на имиња и Индекс на поими

Стручна рецепција

Јекниќевиот научен придонес за теоријата на медиумите е оценет како значаен:

„Олег Јекниќ успешно и оригинално ја поставил и разработил општата теорија медиумите и теоријата на интерфејсот. Со своите аргументации назначил сериозни и темелни заклучоци за 'природата' на техничките медиуми и нивната комуникациска улога. Неговите теориски резултати во нашата средина се сосем нови и ветувачки. Многу ретки се научните студии кои се занимаваат со феноменалноста на новите медиуми на така широк и разработен фон на соочување на филозофските и теоријските епистемологии.“ — Комисија за одбрана на докторската теза, 2009.[3][2]

За иновативноста на новата теорија рецензентот на книгата, проф. д-р Миодраг Шуваковиќ, вели:

„Теориската иновација на ова интердисциплинарно научно дело содржана е во тезата и аргументацијата поимот на интерфејсот да превзема цела низа на значења и функции кои припаѓале на традиционалниот поим за медиуми. Јекниќ извел извонредно сложено истражување кое го водело кон нова и оригинална научна и поетичка теорија за техничко-филозофските и теориско-естетичките толкувања на смислата, улогата и функциите на медиумите и интерфејсот во современата уметност и култура.“ — Миодраг Шуваковиќ, во: Јекниќ, Олег. Теорија на интерејсот, задна корица на книгата, 2014

Извори

1. ^ Олег Јекниќ: Теорија на интерфејсот, за книгата, официјална страна на издавачот

2. ^ а б „Професор Олег Јекниќ докторирал на Универзитетт за уметности“, Академија на уметностите, Белград, 2009

3. ^ Комисија за одбрана на докторска теза во састав: Миодраг Шуваковиќ, Невена Даковиќ, Весна Микиќ, Новица Милиќ и Јерко Денегри, Група за теорија на уметноста и медиумите на Интердисциплинарните докторски студии на Универзитетот за уметности во Белград, 5. септември 2009.

На Растку објављено: 2014-06-28
Датум последње измене: 2014-06-28 20:30:10
 

Пројекат Растко / Проект Растко Македонија